|
|
|
نوشته شده در سه شنبه 27 بهمن 1394
بازدید : 885
نویسنده : آقـــــــــــــــــــــای غریبه
|
|
غنچه خندید ولی باغ به این خنده گریست
غنچه آنروز ندانست که این گریه زچیست
باغبان آمد ویک یک همه گلها را چید
باغ عریان شد و دیدند که ازگل خالیست
باغ پرسید چه سودی بری از چیدن گل؟
گفت پژمردگی اش را نتوانم نگریست
گریه ی باغ از آن بود که او میدانست
غنچه گرگل بشود هستی او گردد نیست
رسم تقدیر چنین است و چنان خواهد بود
می رود عمر ولی خنده به لب باید زیست
:: برچسب‌ها:
کتاب ,
شخصیت ,
سی در سی ,
دانستنیها ,
30dar30 ,
|
|
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
